جلسه شورای علمی گروه فقه اجتماعی با حضرت آیت الله فاضل‌لنکرانی(دامت‌برکاته)

بسم الله الرحمن الرحیم

 

جلسه‌ی شورای علمی گروه فقه اجتماعی متشکل از اساتید محترم حجج اسلام دکتر خیری، دکتر غفاری‌فر، دکتر ضمیری و دکتر ربانی با حضور رئیس معظم مرکز فقهی ائمه اطهار (علیهم‌السلام) حضرت آیت الله حاج شیخ محمدجواد فاضل لنکرانی(دامت‌برکاته) در تاریخ 99/10/29 برگزار گردید.

 

ایشان در ابتدای سخنان خود ضمن تشکر از حضور و سخنان اعضای شورای علمی گروه، درباره اهمیت تولید علم در حوزه‌ها فرمودند: در این زمانه حوزه باید به دنبال تولید علم باشد. مسئولیت اصلی حوزه تولید علم است. باید از دل همین متون و سرمایه‌هایی که داریم علم تولید شود.

 

ایشان در ادامه فرمودند: جامعه شناسی، کلام و روانشناسی که الان در دانشگاه‌ها تدریس می‌شود غربی است. یک بحث این است که ما اینها را با حوزه دین مقارانه کنیم. اما بحث دیگر آن است که ما به دنبال استخراج فقه اجتماعی باشیم. یعنی در همین چارچوب اجتهادی و قواعد اصولی که داریم، در اجتماع اندیشه‌ای را ایجاد و پایه گذاری کنیم.

 

ریاست محترم مرکز فقهی ائمه اطهار علیهم السلام درباره اهمیت موضوع فقه اجتماعی فرمودند: با اضافه شدن فقه اجتماعی، موضوع فقه عوض شده است. دیگر نمی‌توانیم بگوبیم رفتارهای یک مکلف، موضوع فقه است.

 

این مجموعه (مرکز فقهی ائمه اطهار علیهم السلام) به دنبال این است که بگوید اصلا اهمیت اجتماعیات در فقه به مراتب از فردیاتش بالاتر است و اصلا قابل مقایسه با فردیات نیست. فقه بیشتر از اینکه بخواهد تکلیف نماز و روزه شخصی یک فرد را حل کند، می‌خواهد مسائل اجتماعی را حل کند.

 

من معتقدم اگر ما واقعا به خود دین نگاه اجتماعی کنیم، اتفاق مهمی رخ می‌دهد. وقتی با دید اجتماعی به دین نگاه می‌کنیم، آدم می‌فهمد که تا به حال نفهمیده دین یعنی چه. واقعا ما نفهمیدیم دین یعنی چه. دینی که خداوند تبارک و تعالی بهترین افراد خود را ارسال کردند به عنوان رسولان، بهترین کتاب‌ها‌، قوی ترین کتاب‌هارا نازل کردند، تنها برای این است که یک انسان، دو رکعت نماز بخواند و صدقه‌ای بدهد و زکات بدهد. در عین حال آن چیزی که مربوط به اجتماع است را توجهی نکرده است!؟

 

ایشان درباره مسیر پیشروی استخراج فقه اجتماعی فرمودند: ما به دنبال احیای فقه اجتماعی هستیم. احیایی که به معنای واقعی کلمه باشد. من معتقدم درون فقه ما، فقه اجتماعی وجود دارد. همان طور که فقه سیاسی و فقه پزشکی درونش وجود دارد. باید این فقه متشعب به شعبه‌های زیاد بشود، و از این ظاهر واحدی که دارد قطعا باید خارج شود.